اسرار زمین رانه تودانی ونه من، چون فرصت درکش نه توداری ونه من، ماراکه نهاد خالقم نان درسنگ، چون سنگ نباشد نه تومانی ونه من، دل سنگ مکن سفره بزرگ است رفیق، همدل بشو اینجا نه تومانی ونه من، ماییم و منو تو همه دریک بدنیم ، برفرش زمینش نه تومانی ونه من، اجساد منوتورا کنند اندردل سنگ، از ما ومن وتو نه تومانی ونه من ، آن راکه زخاک است تواضع باید، بشکن بت این من که نمانی ونه من، شاعر: علی دوستی، خوانش آیدین زینال زاده، نسیم محمدپور

من کویری بکر دیدم، اکتشافش میکنی؟ تو زمین را میشناسی، تو کمکم میکنی؟ رخنمون را چون بیابم، یک پروفیل میزنی؟ میبری پهپاد تو، میکشی تو نقشه ای؟ من بخواهم دستگاه، مگنتومتر میزنی؟ چون رگه را یافتم، مغزه گیری میکنی؟ مغزه ها باشد زیاد، جعبه سازی میکنی؟ سنگها را من بیارم، آزمایش میکنی؟ در کنارش گوهری بینم، تراشش میدهی؟ بار معدن آهن است، تا به بندر میبری؟ چون بگویم چند تن است؟، وزن آن را میکشی؟ باطله باشه کمی، تو کنارش میزنی؟ سخت باشد باطله، منفجرش میکنی؟ من بخواهم ناریه، تو درستش میکنی؟ سنگ معدن پرعیار و دانه مگنت درشت، گر کنم آن را دپو، تو خریدش میکنی؟ گر که باشد آن هماتیت، پرعیارش میکنی؟ حجم تولید کم شود، تو بهینه اش میکنی؟ سوله ای خواهم بسازم، تو بنایش میکنی؟ برق معدن با سه فاز، تو درستش میکنی؟ من بخواهم یک لودر، خوب، تولید میکنی؟ بیل من فرسوده باشد، یک نگاهش میکنی؟ جاده ای دیگر بخواهم، تو برایم میکشی؟ گر گریدر را برانند، بلدوزر را میبری؟ رفت و آمدها زیاد است، کنترلش میکنی؟ او بگردد بی کلاه، یک نصیحت میکنی؟ گر کند او سرفه ای، تو ویزیتش میکنی؟ ظهر برای کارگرانم، قرمه سبزی میپزی؟ عطر قرمه چون بپیچد، تازه سبزی میخری؟ گر بخواهم، ورد من، آپدیتش میکنی؟ من قراردادی نویسم، انگلیسی میکنی؟ در قرارداد مشکلی باشد، وکالت میکنی؟ یک خبر گویم برایت، تو گزارش میکنی؟ این حقوق پرسنل، تو حسابش میکنی؟ من بکندم بوته ای، تو گزارش میکنی؟! شاعر: علی دوستی

این آهنگ توسط ابوالقاسم ستوده نیا کرانی (متخلص به قاصم خان) برای رادیو معدن ارسال شده است، همه ما ها معدنکاریم، هرکدوم یه معدن داریم، معدنی از درد تو سینه هامون، اینو کسی نمیدونه بجز خدامون | رادیو معدن، صدای مهندسی معدن ایران

رویت سفید کارگر معدن زغال، کای می روی به پای خودت در سیاه چال، با آنکه زندگانی تو غرق ظلمت است، بی آرزو نشسته ای اندر دل محال، خود با زغال روز و شبت را به سر بری، اما نکرده ای تو سیه کس ، که تا به حال! گفتی: که ام به معدن و هم خانه رو سیاه، من را چه حاصلست پس از رنج بی مثال، روزی رسد زمان رهاییت ازین غبار، رویت سفید کارگر معدن زغال، شاعر: حسنا خورشیدی - با صدای آیدین زینال زاده و علیرضا حبیب زاده

از نسل فرهاد کوه تراشم، از نسل حجران با غیرت

از چه مینالی رفیق؟ نعمت زوالی خوب نیست، چون ندانی دانشش، لفظش به كوهخوار خوب نیست، من ندارم گله ای، آموزشت چون خوب نیست، چون كمی گوشش كنی، شاید نگویی خوب نیست، از جنین مادری خوردی مواد معدنی، من ز تیشه كوفتم این سنگ آهن، خوردنی، گر زنی بر سیخ جوج و قلوه و دنده كباب، حالش بری، چون كه پروارش كنند، دادم مواد معدنی، گر كه سنگك می بری با افتخار بر سفره ات، سنگ پختش را من آوردم ز كوی معدنی، گر كه گلدان پر كنی از گل برای دلبرت، خاك ساختش را بدادم از مواد معدنی، چون خوشانت می شود از ریخت خود در آینه، سنگ خامش را بدادم از سیلیس معدنی، ای فلانی! گر كه سازی خانه ات با افتخار، از برای ساختش آهن بری، سنگ بری بهر جمال، گر كه سیمانش كنی بهر قوام ور بمالی ماله ای از گچ برای التیام، من بكندم از دل كوه سنگ را با خون دل، كه تو آسوده بمانی با سر و سامان خویش