من کویری بکر دیدم، اکتشافش میکنی؟ تو زمین را میشناسی، تو کمکم میکنی؟ رخنمون را چون بیابم، یک پروفیل میزنی؟ میبری پهپاد تو، میکشی تو نقشه ای؟ من بخواهم دستگاه، مگنتومتر میزنی؟ چون رگه را یافتم، مغزه گیری میکنی؟ مغزه ها باشد زیاد، جعبه سازی میکنی؟ سنگها را من بیارم، آزمایش میکنی؟ در کنارش گوهری بینم، تراشش میدهی؟ بار معدن آهن است، تا به بندر میبری؟ چون بگویم چند تن است؟، وزن آن را میکشی؟ باطله باشه کمی، تو کنارش میزنی؟ سخت باشد باطله، منفجرش میکنی؟ من بخواهم ناریه، تو درستش میکنی؟ سنگ معدن پرعیار و دانه مگنت درشت، گر کنم آن را دپو، تو خریدش میکنی؟ گر که باشد آن هماتیت، پرعیارش میکنی؟ حجم تولید کم شود، تو بهینه اش میکنی؟ سوله ای خواهم بسازم، تو بنایش میکنی؟ برق معدن با سه فاز، تو درستش میکنی؟ من بخواهم یک لودر، خوب، تولید میکنی؟ بیل من فرسوده باشد، یک نگاهش میکنی؟ جاده ای دیگر بخواهم، تو برایم میکشی؟ گر گریدر را برانند، بلدوزر را میبری؟ رفت و آمدها زیاد است، کنترلش میکنی؟ او بگردد بی کلاه، یک نصیحت میکنی؟ گر کند او سرفه ای، تو ویزیتش میکنی؟ ظهر برای کارگرانم، قرمه سبزی میپزی؟ عطر قرمه چون بپیچد، تازه سبزی میخری؟ گر بخواهم، ورد من، آپدیتش میکنی؟ من قراردادی نویسم، انگلیسی میکنی؟ در قرارداد مشکلی باشد، وکالت میکنی؟ یک خبر گویم برایت، تو گزارش میکنی؟ این حقوق پرسنل، تو حسابش میکنی؟ من بکندم بوته ای، تو گزارش میکنی؟! شاعر: علی دوستی

از نسل فرهاد کوه تراشم، از نسل حجران با غیرت

من درانتظارِ، خواستگارِ، بنزِ نقره ای سوار، دل ولی، سوارِ بیلِ هیولایِ، زردِ مردِ معدنکار. او به دنبالِ حلقه ای مُجلل بود، حلقه چشم هایش، ولی چو حلقه ی دار. چشم در چشم، گفتا که خانه ات کجا باشد؟ گفتمش باتوگر باشم، منزلم گل، اگرچه بسترِ خار. گفت فرزند خواهی، پسر یا دختر؟ گفتمش هرچه باشد، فقط، شبیه تو بسیار. خوانش: نسیم محمدپور شاعر: علی دوستی، معدن موزیک، رسانه شعر و موسیقی معدن

از چه مینالی رفیق؟ نعمت زوالی خوب نیست، چون ندانی دانشش، لفظش به كوهخوار خوب نیست، من ندارم گله ای، آموزشت چون خوب نیست، چون كمی گوشش كنی، شاید نگویی خوب نیست، از جنین مادری خوردی مواد معدنی، من ز تیشه كوفتم این سنگ آهن، خوردنی، گر زنی بر سیخ جوج و قلوه و دنده كباب، حالش بری، چون كه پروارش كنند، دادم مواد معدنی، گر كه سنگك می بری با افتخار بر سفره ات، سنگ پختش را من آوردم ز كوی معدنی، گر كه گلدان پر كنی از گل برای دلبرت، خاك ساختش را بدادم از مواد معدنی، چون خوشانت می شود از ریخت خود در آینه، سنگ خامش را بدادم از سیلیس معدنی، ای فلانی! گر كه سازی خانه ات با افتخار، از برای ساختش آهن بری، سنگ بری بهر جمال، گر كه سیمانش كنی بهر قوام ور بمالی ماله ای از گچ برای التیام، من بكندم از دل كوه سنگ را با خون دل، كه تو آسوده بمانی با سر و سامان خویش

اسرار زمین رانه تودانی ونه من، چون فرصت درکش نه توداری ونه من، ماراکه نهاد خالقم نان درسنگ، چون سنگ نباشد نه تومانی ونه من، دل سنگ مکن سفره بزرگ است رفیق، همدل بشو اینجا نه تومانی ونه من، ماییم و منو تو همه دریک بدنیم ، برفرش زمینش نه تومانی ونه من، اجساد منوتورا کنند اندردل سنگ، از ما ومن وتو نه تومانی ونه من ، آن راکه زخاک است تواضع باید، بشکن بت این من که نمانی ونه من، شاعر: علی دوستی، خوانش آیدین زینال زاده، نسیم محمدپور

غوطه ورم تو اعماق فکرم مث یه معدنچی تو عمق چاه، کمک تنها هزینه تن منه واسه اونیکه جون سپرده تو بعد کار...