سیدجلال سلطان زاده

شغل پدر من تعمیر ماشین آلات راهسازی معدنی بود، که در حال حاضر بازنشسته شده، بچه که بودم همیشه در اوقات فراغت میرفتم تعمیرگاه پدرم کار میکردم بخاطر علاقه زیادی که داشتم به تعمیرگاه و تعمیر ماشین آلات، اون زمان مثل حالا نبود که بچه ها، هرماه یا هر هفته برن خودشون لباس بخرن، برای ما سالی یه بار لباس میخریدن اونم شب عید نوروز، من با یه دست لباس هم میرفتم تعمیرگاه، کار میکردم، هم با همون لباس میرفتم مدرسه، درس میخوندم، همیشه ام بوی گازوئیل و روغن سوخته میدادم، بخاطر این موضوع هیچکس توی مدرسه با من بازی نمیکرد و همه من و مسخره میکردن، ولی من هرگز اعتماد به نفس خودمو از دست ندادم و تصمیم گرفتم با انتخاب شغل تعمیر ماشین آلات معدنی و راهسازی موفقیت رو بدست بیارم و حالا با یه رزومه کاری موفق از خیلی بچه ها که منو مسخره میکردن جلوتر هستم و در حال حاضر یکی از اون بچه ها خودش معدن داره و با هم دوستای صمیمی شدیم.

ماشین آلات راهسازی و معدنی افزایش چشمگیری داشته تو این چند سال اخیر. متاسفانه مکانیک کمه در این رابطه. من یه پیشنهادی دارم به جوونایی این مملکتمون بیان کسانی که به شغل فنی علاقه دارن، بیان تعمیر ماشین آلات راهسازی رو یاد بگیرن. تقاضای بازار رو فراهم کنن. الان ما خودمون نوبت دادیم برای دوماه دیگه موتور تعمیر کنیم. گیربکس تعمیر کنیم. چون میکانیک کمه. به هر حال جوونا اگه بیان این کار رو یاد بگیرن این یه شغلیه یه صنفیه همیشه تعمیرات هست. همیشه کار هست. الان یه بحثی هست میگن آقا بیکاری زیاده. بیکاری زیاده. من الان تو همین شهری که هستم شاگرد گیرم نمیاد. از اونورم میگن جوونای ما بیکارن. توصیه من به شما جوونا اینه بیاین این کار رو یاد بگیرین. تعمیرات رو یاد بگیرن . مسلما آینده خوبی خواهید داشت. من خودم زمانی که بچه بودم. زمانی که محصل بودم. تو مدرسه کسی با من بازی نمیکرد. چون بوی گازوئیل میدادم. بوی روغن میدادم. چون شغل پدرمم این بود. الان مثلا از همون بچه ها، مثلا من میشناسم با من بازی نمی کردن. خیلی موفق ترم جلوترم. عذر میخوام اگه سرتون رو درد آوردم.